1. ภาษีของดอกเบี้ยที่ได้รับ (coupon)  ได้แก่  

• กรณีที่ถือไว้และได้รับดอกเบี้ยในแต่ละงวดของพันธบัตรหรือหุ้นกู้  นักลงทุนจะต้องเสียภาษีหัก ณ ที่จ่าย 15% ของดอกเบี้ยที่ได้รับ 
• กรณีซื้อตั๋วเงินคลังหรือตราสารหนี้ระยะสั้นในราคาส่วนลด  จะต้องเสียภาษี 15% ของส่วนต่างระหว่างราคาพาร์ของตราสาร กับ ราคาที่ซื้อ  เช่น ตั๋วเงินคลังมีราคาพาร์ 1,000 บาทต่อหน่วย นักลงทุนซื้อจำนวน 1,000 หน่วย ในราคา 990,000 บาท จะต้องเสียภาษี 15% ของ 10,000 บาท คือ 1.500 บาท

1. การเสนอขายแบบ PO (Public Offering) คือ การเสนอขายตราสารหนี้แก่บุคคลทั่วไปซึ่งรวมถึงผู้ลงทุนที่เป็นบุคคลธรรมดา  โดยตราสารหนี้ที่เสนอขายแบบนี้จะต้องมีการจัดอันดับความน่าเชือถือ (Rating)
   
   
2. การเสนอขายแบบ PP (Private placement) คือ การเสนอขายในวงจำกัด เช่น เสนอขายแก่ผู้ลงทุนสถาบันหรือ ผู้ลงทุนรายใหญ่เท่านั้น  ( ปัจจุบัน กลต. กำหนดว่านักลงทุนรายใหญ่ ได้แก่ นิติบุคคลที่มีสินทรัพย์200 ล้านบาทขึ้นไป  หรือ บุคคลธรรมดาที่มีสินทรัพย์ 40 ล้านบาทขึ้นไป)   ตราสารหนี้ที่เสนอขายแบบนี้  นักลงทุนบุคคลธรรมดาจะไม่สามารถซื้อได้

สามารถทำได้โดยการฝากประมูลผ่านสถาบันการเงินผู้ค้าตราสารหนี้   ซึ่งจะรวบรวมความต้องการซื้อของนักลงทุนและเสนอราคาไปยังธนาคารแห่งประเทศไทยในวันเปิดประมูลพันธบัตร   โดย ธปท. จะจัดสรรพันธบัตรให้แก่ผู้ค้าตราสารหนี้เรียงลำดับตามราคาเสนอซื้อที่ดีที่สุด  (สูงที่สุด)  แต่อย่างไรก็ตาม  การฝากประมูลอาจมีความไม่แน่นอนว่านักลงทุนจะได้พันธบัตรหรือไม่ (ขึ้นอยู่กับราคาที่เสนอว่าดีพอที่จะได้รับการจัดสรรหรือไม่)     
นอกจากนั้น สถาบันการเงินมักกำหนดวงเงินขั้นต่ำในการรับฝากประมูลไว้ค่อนข้างสูง  เช่น 10 ล้านบาทขึ้นไป  การฝากประมูลจึงอาจไม่เหมาะสำหรับนักลงทุนรายย่อย

โดยทั่วไป หากนักลงทุนต้องการขายหุ้นกู้ที่เป็นแบบมีใบหุ้น (scrip) จะต้องใช้เวลาในการดำเนินการนานกว่าหุ้นกู้แบบไร้ใบหุ้น  โดยอาจไม่ได้รับชำระเงินทันที    เนื่องจากสถาบันการเงินผู้ค้าตราสารหนี้ต้องนำไปสลักหลังโอนกรรมสิทธิ์ที่นายทะเบียนก่อนซึ่งอาจใช้เวลาประมาณ 2-3 วัน